نقش گفتمانی دین در رمان های برگزیده ی تامس هاردی

رمانهای منتخب تامس هاردی—به دور از جماعت شوریده (1874)، تس دوربرویل (1891)، و جود گمنام (1895)— که ویژگی های واقع گرایانه ی انسانی و جایگاه طبیعت در آنها بسیار برجسته هستند، ماندگارترین آثار اجتماعی-مذهبی اواخر سده نوزده محسوب می شوند.به عنوان یکی از گفتمان های برجسته ی سده نوزده و در ارتباطی پیچیده با سایر گفتمان های معاصر به ویژه جنسیت، زنانگی، و ازدواج،گفتمان دین جایگاه ویژه ای در نمایش هاردی از شخصیت های زن دارد. رمان های منتخب هاردی دو گانه با تصویر مذهبی- سنتی زنانگی به عنوان "فرشته در خانه" و "زن پرکار متعهد به خانواده،"در واقع نقطه ی عطفی در نمایش نگرش ضد مسیحی نویسنده به باورهای دینی غالب دوره ی ویکتوریا تلقی می شوند. این تحقیق نمایانگر خصومت هاردی با مسیحیت سده نوزده از طریق خلق و گسترش شخصیت هایی است که در تعارض با باورهای مذهبی غالب زمان خلق شده اند. نمایش خصومت هاردی به گفتمان های دینی زمانش، مطالعه ی همزمان گفتمان ها را می طلبد.از دیدگاه ویکتوریایی ها، وظایف و مسئولیت های زن در فضای خانه به عنوان فرشته ای متعهد تعریف می شد و اعتبار اخلاقی خانواده در گرو پاکدامنی وی به حساب می آمد. شخصیت پردازی هاردی در رمان جود گمنام و خلق سو برایدهد به عنوان یک "زن جدید" و استفاده از "گفتمان ازدواج" در تضاد با مفهوم متعارف آن در سده نوزده، اقدامات پایانی وی در رمان نویسی بود.اصطلاحات پیشنهادی هاردی برای شخصیت تس–"حوا بهشتی" یا "زن اغواگر"– و همچنین به چالش کشاندن "اسطوره ی تجاوز مرد به عنف" و سرانجام سقوط فنی رابین و بث شبا اوردین در مخالفت با توجه دقیق زمان به پاکدامنی زنان در رمان های منتخب هاردی به ترتیب مورد مطالعه قرار گرفته اند. مشاهده تلاش ضد مسیحی هاردی در ارتباط با شبکه ای از گفتمان های زمان با هدف صورت گرفته است. لازم به تذکر است که دنبال کردن نگرش های مذهبی هاردی در گرو بررسی گفتمان های مرتبط جنسیت، زنانگی، و ازدواج هستند.از آن جایی که تمرکز این تحقیق بر روی قهرمانان داستانی هاردی می باشد و هاردی به عنوان پیشگام جنبش "زن جدید" و "گفتمان ازدواج" مطرح بود، مطالعه ی شخصیت های زن در رمان های هاردی امکان درک بهتر دیدگاه های مذهبی نویسنده را فراهم می کند و نشان می دهد که هاردی در اعتراض به عقاید نادرست و سنت های ویکتوریایی به خصوص ازدواج و زنانگی به چه شکل در رمان هایش عمل کرده است.هاردی شخصیت های نامتعارف سو، تس، فنی، و بث شبا را در رمان هایش در تعارض با استانداردهای اخلاقی مسیحیت سده نوزده به نمایش گذاشته است و این در حالی است که سرنوشت نهایی و غم انگیز قهرمانان زن در هاردی بیانگر این نکته است که هاردی به عنوان یک رمان نویس مرد ویکتوریایی محصول گردش گفتمان های زمان خود بوده است.